CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Symbicort Turbuhaler, (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną, proszek do inhalacji.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda dawka dostarczona (dawka leku opuszczająca ustnik inhalatora) zawiera: 160 mikrogramówbudezonidu i 4,5 mikrograma formoterolu fumaranu dwuwodnego.

Każda dawka odmierzona zawiera 200 mikrogramów budezonidu i 6 mikrogramów formoterolufumaranu dwuwodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Jedna dostarczona dawka zawiera 730 mikrogramów laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do inhalacji.Biały proszek.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Astma oskrzelowa

Symbicort Turbuhaler (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną jest przeznaczony dosystematycznego leczenia osób dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 lat i starszych) z astmąoskrzelową, u których wskazane jest jednoczesne stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów i długo działających agonistów receptorów 2-adrenergicznych, gdy:

- leczenie wziewnymi glikokortykosteroidami i krótko działającymi wziewnymi agonistami receptorów 2-adrenergicznych stosowanymi doraźnie nie zapewnia odpowiedniej kontroli objawów choroby

lub

- objawy choroby są odpowiednio kontrolowane za pomocą wziewnych glikokortykosteroidów

i długo działających agonistów receptorów 2-adrenergicznych stosowanych osobno.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)

Symbicort Turbuhaler (160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną jest wskazany do objawowego leczenia pacjentów dorosłych, w wieku 18 lat i powyżej, z POChP z natężoną objętością wydechową pierwszosekundową (FEV1) < 70% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającegooskrzela) i zaostrzeniem choroby w wywiadzie mimo systematycznej terapii lekami rozszerzającymioskrzela (patrz także punkt 4.4).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Droga podania: podanie wziewne.

Dawkowanie

Astma

Symbicort Turbuhaler nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia astmy. Dawkowanie leków wchodzących w skład produktu leczniczego Symbicort należy ustalać indywidualnie, zależnie od stopnia ciężkości choroby. Należy zwrócić na to szczególną uwagę zarówno w momencie rozpoczynania leczenia produktem złożonym, jak i podczas ustalania dawki podtrzymującej. Jeśli u pacjenta jest konieczne zastosowanie budezonidu i (lub) formoterolu w dawkach innych niż dostępne w inhalatorze ze złożonym produktem leczniczym Symbicort, leczenie należy uzupełnić przepisując odpowiednie dawki wziewnych agonistów receptorów 2-adrenergicznych i (lub) glikokortykosteroidów.

Dawkę należy dobierać do ustalenia najmniejszej dawki, która zapewnia skuteczne opanowanieobjawów choroby. Stan pacjenta powinien być regularnie oceniany przez lekarza, tak by stosowana dawka produktu leczniczego Symbicort pozostawała optymalna. Jeżeli uzyskano długotrwałe opanowanie objawów choroby podczas stosowania najmniejszej zalecanej dawki, następnym krokiem może być próba zmiany leczenia na leczenie samym tylko glikokortykosteroidem wziewnym.

Symbicort może być stosowany w leczeniu na dwa różne sposoby:

A. Leczenie podtrzymujące: Symbicort jest stosowany systematycznie jako leczeniepodtrzymujące, a dodatkowy szybko działający lek rozszerzający oskrzela jest stosowanydoraźnie.

B. Leczenie podtrzymujące oraz doraźne: Symbicort jest stosowany systematycznie jako leczenie podtrzymujące oraz doraźnie w odpowiedzi na występujące objawy.

A. Leczenie podtrzymujące produktem leczniczym Symbicort

Należy zalecić pacjentowi, aby przez cały czas miał przy sobie szybko działający lek rozszerzającyoskrzela do zastosowania w razie konieczności.

Zalecane dawkowanie:

Dorośli (w wieku od 18 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę. U niektórych pacjentów może byćkonieczne zwiększenie dawki maksymalnie do 4 inhalacji dwa razy na dobę.Młodzież (w wieku 12-17 lat): 1-2 inhalacje dwa razy na dobę.

W praktyce, jeżeli podczas leczenia opanowano objawy choroby stosując schemat dawkowania dwarazy na dobę, dobieranie najmniejszej skutecznej dawki może polegać na stosowaniu produktuSymbicort raz na dobę, jeżeli w opinii lekarza dla utrzymania opanowania objawów konieczne jestpodawanie długo działających leków rozszerzających oskrzela w połączeniu z kortykosteroidemwziewnym.

Zwiększenie częstości przyjmowania szybko działających leków rozszerzających oskrzela wskazujena pogorszenie kontroli astmy. W takim przypadku należy rozważyć zmianę sposobu leczenia astmy.

Dzieci (w wieku 6 lat oraz starsze): Dla dzieci w wieku od 6 do 11 lat dostępny jest produkt o mniejszej mocy, (80 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną.

Dzieci w wieku poniżej 6 lat: Ze względu na ograniczone dane produkt leczniczy Symbicort nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

B. Leczenie podtrzymujące i doraźne produktem leczniczym Symbicort

Pacjent przyjmuje produkt leczniczy Symbicort codziennie w leczeniu podtrzymującym orazdodatkowo w razie potrzeby w odpowiedzi na występujące objawy. Należy zalecić pacjentowi, abyprzez cały czas miał przy sobie produkt leczniczy Symbicort do zastosowania w razie konieczności.

U pacjentów stosujących Symbicort jako lek doraźny, lekarz powinien omówić z pacjentemprofilaktyczne zastosowanie produktu Symbicort w zapobieganiu zwężeniu oskrzeli wywołanemuprzez alergen lub wysiłek fizyczny; zalecane użycie leku powinno uwzględniać częstośćzapotrzebowania. W przypadku częstej potrzeby rozszerzania oskrzeli bez konieczności zwiększeniadawki wziewnych kortykosteroidów, należy zastosować alternatywny lek doraźny.

Podtrzymujące i doraźne leczenie produktem leczniczym Symbicort należy rozważyć przedewszystkim u pacjentów, u których:

 kontrola objawów astmy jest niewystarczająca i często konieczne jest stosowanie leków

rozszerzających oskrzela,

 zaostrzenia astmy występujące w przeszłości wymagały interwencji medycznej.

U pacjentów, którzy często przyjmują duże dawki produktu leczniczego Symbicort doraźnie, należyściśle monitorować występowanie działań niepożądanych zależnych od dawki.

Zalecane dawkowanie:

Dorośli i młodzież (12 lat i starsi): Zalecana dawka podtrzymująca to 2 inhalacje na dobę, przyjmowane jako 1 inhalacja rano i 1 inhalacja wieczorem lub jako 2 inhalacje przyjmowane jednocześnie, rano lub wieczorem. U niektórych pacjentów odpowiednia może być dawka podtrzymująca wynosząca 2 inhalacje dwa razy na dobę. W przypadku wystąpienia objawów pacjent powinien przyjąć doraźnie 1 dodatkową inhalację. Jeśli po kilku minutach objawy nie ustąpią, pacjent powinien przyjąć kolejną dawkę dodatkową. Nie wolno przyjmować jednorazowo więcej niż 6 inhalacji.

Zazwyczaj nie jest konieczne przyjmowanie więcej niż 8 inhalacji na dobę, jednak przez ograniczonyokres można przyjmować do 12 inhalacji na dobę. Pacjentom, którzy przyjmują więcej niż 8 inhalacjiproduktu leczniczego na dobę, należy kategorycznie zalecić skontaktowanie się z lekarzemprowadzącym. Należy ponownie ocenić stan pacjenta i rozważyć zmianę leczenia podtrzymującego.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat: Produkt leczniczy Symbicort nie jest zalecany w leczeniu podtrzymującym i doraźnym u dzieci.

POChP

Zalecane dawkowanie:

Dorośli: 2 inhalacje dwa razy na dobę.

Informacje ogólne Szczególne grupy pacjentów:

Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Nie madanych dotyczących stosowania produktu leczniczego Symbicort u pacjentów z zaburzeniamiczynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia ekspozycji na formoterol i budezonid, ponieważ obie substancje są metabolizowane głównie w wątrobie.

Sposób podawania

Instrukcja prawidłowego stosowania produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler: Lek zawarty w inhalatorze Symbicort Turbuhaler jest z niego uwalniany podczas wdechuwykonywanego przez pacjenta. Oznacza to, że podczas wdechu przez ustnik substancja lecznicza jestprzenoszona z powietrzem wdychanym przez pacjenta do dróg oddechowych.

Uwaga: Ważne jest, aby pouczyć pacjenta

 aby uważnie przeczytał instrukcję użycia inhalatora w ulotce dla pacjenta, załączonej do każdego

inhalatora Symbicort Turbuhaler.

 o konieczności wykonywania natężonego i głębokiego wdechu przez ustnik w celu zapewnienia

dostarczenia do płuc optymalnej dawki leku.

 aby nigdy nie wykonywał wydechu przez ustnik inhalatora.

 o konieczności zamknięcia inhalatora Symbicort Turbuhaler po użyciu.  o konieczności wypłukania jamy ustnej wodą po każdej inhalacji dawki podtrzymującej, w celu zmniejszenia ryzyka grzybicy jamy ustnej i gardła. W przypadku wystąpienia grzybicy jamy ustnej i gardła pacjent powinien wypłukać jamę ustną wodą także po przyjęciu dawki produktu leczniczego stosowanej doraźnie.

Ze względu na bardzo małą ilość proszku pacjent może nie wyczuć smaku ani zapachu leku po inhalacji produktu leczniczego Symbicort Turbuhaler.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 (laktozę, która zawiera niewielkie ilości białek mleka).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W przypadku przerywania leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Nie należy nagleprzerywać stosowania produktu leczniczego. Całkowite odstawienie wziewnych kortykosteroidów niepowinno być brane pod uwagę, chyba że jest to tymczasowo wymagane w celu potwierdzeniarozpoznania astmy.

Jeżeli pacjent nie zauważa poprawy lub przyjmuje dawkę produktu leczniczego Symbicort większą niżzalecana dawka maksymalna, powinien skontaktować się z lekarzem (patrz punkt 4.2). Nagłei postępujące pogorszenie kontroli astmy lub POChP jest stanem potencjalnie zagrażającym życiui u pacjenta w trybie pilnym należy przeprowadzić badanie lekarskie. W takim przypadku należyrozważyć konieczność zwiększenia dawki kortykosteroidów, np. podanie doustnych kortykosteroidówlub zastosowanie antybiotykoterapii, jeśli wystąpiła infekcja.

Pacjentom należy zalecić, aby przez cały czas mieli przy sobie wziewny lek rozszerzający oskrzela do stosowania doraźnego, tj. produkt leczniczy Symbicort (pacjenci z astmą stosujący produkt leczniczy Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym) lub osobny szybko działający lek rozszerzający oskrzela (wszyscy pacjenci stosujący produkt leczniczy Symbicort wyłącznie w leczeniupodtrzymującym).

Należy poinformować pacjenta, że dawkę podtrzymującą produktu leczniczego Symbicort należystosować zgodnie z zaleceniami, nawet w okresie bez objawów astmy.

Kiedy objawy astmy pozostają pod kontrolą, można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawkiproduktu leczniczego Symbicort Turbuhaler. Ważne jest regularne kontrolowanie stanu pacjentóww okresie stopniowego zmniejszania dawki. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktuleczniczego Symbicort (patrz punkt 4.2).

Nie należy rozpoczynać leczenia produktem Symbicort podczas zaostrzenia, znacznego lub ostregopogorszenia przebiegu astmy.

Podczas leczenia produktem Symbicort mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane związanez przebiegiem astmy oraz zaostrzenia. Należy poinstruować pacjentów rozpoczynających leczenie,aby w przypadku braku opanowania objawów astmy lub wystąpienia pogorszenia po rozpoczęciuleczenia produktem Symbicort kontynuowali leczenie i skontaktowali się z lekarzem.

Nie ma danych z badań klinicznych dotyczących stosowania produktu Symbicort Turbuhaler(160 mikrogramów + 4,5 mikrograma)/dawkę inhalacyjną u pacjentów z POChP, u których przedpodaniem leku rozszerzającego oskrzela wartość FEV1 wynosiła >50% wartości należnej, a po podaniu leku rozszerzającego oskrzela <70% wartości należnej (patrz punkt 5.1).

Tak jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstów oskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciudawki produktu leczniczego. Jeśli u pacjenta wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należynatychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stan pacjenta i wdrożyćleczenie alternatywne, jeśli jest to konieczne. Paradoksalny skurcz oskrzeli reaguje na szybkodziałające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy go leczyć natychmiast (patrz punkt 4.8).

Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania jakichkolwiek wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie, gdy są one stosowane długotrwale w dużych dawkach.Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidówjest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu glikokortykosteroidów doustnych. Do możliwychobjawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga,zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstościmineralnej kości, zaćmę i jaskrę oraz rzadziej szereg zaburzeń psychicznych lub zmian zachowania,w tym nadpobudliwość psychoruchową, zaburzenia snu, niepokój, depresję lub agresję (szczególnieu dzieci) (patrz punkt 4.8).

Potencjalne oddziaływanie na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentów przyjmujących długotrwale duże dawki leku, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwojuosteoporozy. Długotrwałe badania z udziałem dzieci stosujących wziewnie budezonid w średniejdawce dobowej 400 mikrogramów (dawka odmierzona) oraz pacjentów dorosłych stosującychwziewnie budezonid w dawce dobowej 800 mikrogramów (dawka odmierzona) nie wykazałyistotnego wpływu na gęstość mineralną kości. Nie ma danych dotyczących wpływu stosowania produktu leczniczego Symbicort w większych dawkach.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas zmiany leczenia glikokortykosteroidamipodawanymi ogólnie na leczenie produktem leczniczym Symbicort w przypadku jakichkolwiekpodstaw do podejrzeń, że wskutek wcześniejszego leczenia glikokortykosteroidami o działaniuogólnym mogło dojść do zaburzenia czynności nadnerczy.

Zastosowanie leczenia budezonidem stosowanym wziewnie zwykle zmniejsza zapotrzebowanie pacjenta na glikokortykosteroidy podawane doustnie, jednak u pacjentów, u których dokonywana jestzmiana leczenia z glikokortykosteroidów stosowanych doustnie na stosowane wziewnie istnieje ryzyko utrzymywania się przez dość długi czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Powrót do właściwego stanu może nastąpić po znacznym upływie czasu po przerwaniu terapii doustnymi steroidami i dlatego zmiana terapii z doustnych steroidów na wziewny budezonid może być związana z ryzykiem wynikającym z zaburzeń czynności nadnerczy przez dłuższy okres czasu. W związku z tym należy regularnie kontrolować czynność osi HPA.

Długotrwałe leczenie dużymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie dawkami większymi niż zalecane, może również powodować klinicznie znaczące zahamowanie czynnościnadnerczy. Dlatego, należy rozważyć dodatkowe zastosowanie glikokortykosteroidów podawanychogólnie w okresach stresu, takich jak ostre infekcje lub zabiegi chirurgiczne. Nagłe zmniejszeniedawki steroidów może spowodować ostry przełom nadnerczowy. Objawy przedmiotowei podmiotowe świadczące o wystąpieniu ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnymstopniu maskowane, ale mogą to być: anoreksja, ból brzucha, utrata masy ciała, zmęczenie, ból głowy,nudności, wymioty, zaburzenia świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.

Leczenia uzupełniającego steroidami ogólnoustrojowymi lub wziewnym budezonidem nie należynagle przerywać.

Podczas zmiany terapii z doustnej na Symbicort zazwyczaj występuje zmniejszenie działania ogólnoustrojowego steroidów, co może skutkować wystąpieniem objawów alergii i zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, egzema, ból mięśni i stawów. Należy rozpocząć leczenie objawowe. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działania glikokortykosteroidów, jeśli w rzadkich przypadkach wystąpią objawy, takie jak: zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest tymczasowe zwiększenie dawki doustnychglikokortykosteroidów.

W celu zminimalizowania ryzyka zakażeń grzybiczych jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.8) należypoinformować pacjenta o konieczności wypłukania jamy ustnej wodą po każdej inhalacji dawkipodtrzymującej. W przypadku wystąpienia pleśniawek w obrębie jamy ustnej i gardła pacjentpowinien wypłukać jamę ustną wodą także po przyjęciu dawki produktu leczniczego stosowanejdoraźnie.

Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Symbicort z itrakonazolem,rytonawirem, jak również z innymi silnymi inhibitorami izoenzymu CYP 3A4 (patrz punkt 4.5). Jeżelinie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków, przerwa między ich zastosowaniema przyjęciem produktu leczniczego Symbicort powinna być jak najdłuższa. Nie zaleca się stosowaniaproduktu leczniczego Symbicort w leczeniu podtrzymującym i doraźnym u pacjentów stosującychleki, które są silnymi inhibitorami izoenzymu CYP 3A4.

Symbicort należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym nadnerczy, cukrzycą, niewyrównaną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogiodpływu z lewej komory, podzastawkowym zwężeniem aorty nieznanego pochodzenia, ciężkimnadciśnieniem tętniczym, tętniakiem i innymi ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego,takimi jak choroba niedokrwienna serca, tachyarytmie czy ciężka niewydolność serca.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc, ponieważ sam formoterol może powodować wydłużenie odstępu QTc.

U pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc, grzybiczym lub wirusowym zakażeniem drógoddechowych należy rozważyć potrzebę stosowania glikokortykosteroidów wziewnych orazewentualnie zmianę ich dawki.

Podczas stosowania dużych dawek agonistów receptorów 2-adrenergicznych może wystąpić ciężka hipokaliemia. Jednoczesne stosowanie agonistów receptorów 2-adrenergicznych i innych leków zmniejszających stężenie potasu w surowicy lub zwiększających ich działanie hipokaliemiczne, tj. pochodnych ksantynowych, glikokortykosteroidów lub leków moczopędnych, może powodować sumowanie się tych działań. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z niestabilną astmą, którzy stosują zmienne dawki leków rozszerzających oskrzela, u pacjentów z ostrą, ciężką astmą, u których ryzyko wystąpienia objawów związanych z hipokaliemią może być zwiększone przez niedotlenienie oraz w innych sytuacjach, w których występuje zwiększone prawdopodobieństwo hipokaliemii. W tych przypadkach zaleca się kontrolę stężenia potasu w surowicy.

U pacjentów z cukrzycą należy kontrolować stężenie glukozy w surowicy, podobnie jak w przypadku leczenia innymi agonistami receptorów 2-adrenergicznych.

Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.

Symbicort Turbuhaler zawiera laktozę jednowodną (<1 mg/dawkę inhalacyjną). Taka ilość laktozy zazwyczaj nie powinna mieć znaczenia klinicznego u pacjentów z nietolerancją laktozy. Laktoza wchodząca w skład produktu leczniczego zawiera małe ilości białek mleka, które mogą powodować wystąpienie reakcji alergicznych.

Dzieci i młodzież

Zaleca się regularną kontrolę wzrostu dzieci, które przyjmują długotrwale wziewne glikokortykosteroidy. W razie wystąpienia spowolnienia wzrostu należy rozważyć zmianę sposobuleczenia w celu zmniejszenia dawki glikokortykosteroidu wziewnego, jeśli to możliwe, donajmniejszej dawki, przy której astma jest właściwie kontrolowana. Należy dokładnie rozważyćkorzyści wynikające ze stosowania glikokortykosteroidu i możliwe ryzyko spowolnienia wzrostu.Dodatkowo należy rozważyć skonsultowanie sposobu leczenia z pediatrą pulmonologiem.

Ograniczone dane z długotrwałych badań wskazują, że większość dzieci i młodzieży leczonych budezonidem wziewnym osiąga spodziewany wzrost w okresie dojrzałości. Jednak na początku leczenia obserwowano niewielkie, przemijające spowolnienie wzrostu (około 1 cm), występujące zazwyczaj w pierwszym roku leczenia.

Zapalenie płuc u pacjentów z POChP

U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenieczęstości występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach.

Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewnekortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc.

Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nichzapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często sięnakładają.

Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszywiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne

Silne inhibitory izoenzymu CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon i inhibitory proteazy HIV) mogą w znacznym stopniu zwiększać stężenie budezonidu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków. Jeślinie jest to możliwe, przerwa między podaniem inhibitora i budezonidu powinna być jak najdłuższa(patrz punkt 4.4). Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Symbicort w leczeniupodtrzymującym i doraźnym u pacjentów przyjmujących silne inhibitory izoenzymu CYP3A4.

Ketokonazol, silny inhibitor izoenzymu CYP3A4, w dawce 200 mg raz na dobę spowodował w przybliżeniu 6-krotne zwiększenie stężenia w osoczu przyjętego jednocześnie, doustnie, budezonidu(pojedyncza dawka 3 mg). Kiedy ketokonazol podano po 12 godzinach od zastosowania budezonidu,stężenie w osoczu zwiększyło się tylko przeciętnie 3-krotnie, co wskazuje, że przerwa międzyzastosowaniem leków może zmniejszyć wzrost stężenia w osoczu. Ograniczone dane na temat tejinterakcji dla dużych dawek budezonidu podawanego wziewnie wskazują, że znaczące zwiększeniestężenia w osoczu (przeciętnie 4-krotne) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobęzostanie przyjęty jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1000 μg).

Interakcje farmakodynamiczne

Działanie formoterolu może być osłabione lub zahamowane przez -adrenolityki. Dlatego produktuleczniczego Symbicort nie należy stosować jednocześnie z -adrenolitykami (również w postaci kroplido oczu), chyba że istnieją bezwzględne wskazania.

Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, pochodnymi fenotiazyny, lekamiprzeciwhistaminowymi (terfenadyną) oraz trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi możespowodować wydłużenie odstępu QTc oraz zwiększać ryzyko komorowych zaburzeń rytmu.

Dodatkowo, lewodopa, lewotyroksyna, oksytocyna i alkohol mogą zmniejszyć tolerancję mięśnia sercowego na 2-sympatykomimetyki.

Jednoczesne leczenie inhibitorami oksydazy monoaminowej lub lekami wykazującymi podobne właściwości, np. furazolidonem i prokarbazyną, może powodować wzrost ciśnienia tętniczego.

Zwiększone ryzyko arytmii występuje u pacjentów otrzymujących jednocześnie znieczulenie ogólneśrodkami halogenowymi.

Jednoczesne stosowanie innych leków -adrenergicznych lub leków przeciwcholinergicznych może mieć potencjalnie addytywne działanie rozszerzające oskrzela.

Hipokaliemia może zwiększać skłonność do występowania zaburzeń rytmu serca u pacjentówleczonych glikozydami naparstnicy.

Hipokaliemia może być następstwem leczenia agonistami receptorów beta2-adrenergicznych i może się nasilać przy równoczesnym leczeniu pochodnymi ksantyn, kortykosteroidami oraz lekami moczopędnymi (patrz punkt 4.4).

Nie obserwowano interakcji budezonidu i formoterolu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu astmyoskrzelowej.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży produktu leczniczego Symbicort lub jednocześnie formoterolu i budezonidu. Dane pochodzące z badania nad rozwojem zarodka i płodu przeprowadzonego na szczurach nie wykazały dodatkowego wpływu skojarzenia tych leków.

Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania formoterolu u kobiet w ciąży. Badania nazwierzętach wykazały, że formoterol powodował działania niepożądane w badaniach nadrozrodczością przy bardzo dużej ekspozycji ogólnoustrojowej (patrz punkt 5.3).

Dane dotyczące przebiegu ciąży u 2000 kobiet stosujących wziewnie budezonid nie wskazują nazwiększone ryzyko teratogennego działania. W badaniach na zwierzętach wykazano, żeglikokortykosteroidy powodują wady rozwojowe (patrz punkt 5.3). Wydaje się, że dane te nie mają znaczenia u ludzi, jeżeli budezonid podaje się w zalecanych dawkach.

Badania na zwierzętach wykazały również związek pomiędzy ekspozycją na zbyt wysokie, choćjeszcze nie teratogenne dawki glikokortykosteroidów w okresie prenatalnym a zwiększonym ryzykiemopóźnienia rozwoju wewnątrzmacicznego, chorób układu krążenia w wieku dorosłym, trwałych zmianwysycenia receptora glikokortykosteroidowego oraz zmian w metabolizmie i działaniuneuroprzekaźników.

Symbicort można stosować w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę budezonidu, która zapewnia odpowiednią kontrolę astmy.

Karmienie piersią

Budezonid przenika do mleka kobiecego, jednak stosowany w dawkach terapeutycznych nie powinien mieć wpływu na dziecko karmione piersią. Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mlekakobiecego. U szczurów wykazano małe stężenie formoterolu w mleku karmiących samic.Zastosowanie produktu leczniczego Symbicort u kobiet karmiących piersią można rozważyć tylkowtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

Płodność

Nie ma dostępnych danych dotyczących potencjalnego wpływu budezonidu na płodność. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na reprodukcję wykazały zmniejszenie płodności u samców szczurów podczas ekspozycji ogólnoustrojowej na duże dawki formoterolu (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Symbicort nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Ze względu na to, że produkt Symbicort zawiera zarówno budezonid i formoterol, po jego zastosowaniu możliwe jest wystąpienie tego samego rodzaju działań niepożądanych, jakie były obserwowane po zastosowaniu budezonidu i formoterolu. Jednoczesne podanie tych dwóch substancji nie powoduje zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi leku są farmakologicznie przewidywalne działania niepożądane typowe dla agonistów receptorów 2-adrenergicznych, takie jak drżenie i kołatanie serca. Są one łagodnei zwykle ustępują po kilku dniach od rozpoczęcia leczenia.

Wymienione poniżej działania niepożądane związane ze stosowaniem budezonidu i formoterolu, pogrupowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania określono następująco: bardzo często (1/10), często (1/100 do <1/10), niezbyt często(1/1 000 do <1/100), rzadko (1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (1/10 000).

Tabela 1

Klasyfikacja układów i

narządów

Zakażenia i zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia układu

immunologicznego

Zaburzenia

endokrynologiczne

Częstość Działania niepożądane

występowania

Często Zakażenia grzybicze (kandydoza) jamy ustnej

i gardła

Zapalenie płuc (u pacjentów z POChP)

Rzadko Natychmiastowe i opóźnione reakcje

nadwrażliwości, np. wyprysk, pokrzywka, świąd,

zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy

i reakcja anafilaktyczna

Bardzo rzadko Zespół Cushinga, zahamowanie czynności

nadnerczy, spowolnienie wzrostu, zmniejszenie

gęstości mineralnej kości

Zaburzenia metabolizmu i Rzadko Hipokaliemiaodżywiania Bardzo rzadko HiperglikemiaZaburzenia psychiczne Niezbyt często Agresja, nadpobudliwość psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu

Bardzo rzadko Depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci)

Zaburzenia układu Często Bóle głowy, drżenia mięśninerwowego Niezbyt często Zawroty głowy Bardzo rzadko Zaburzenia smaku

Zaburzenia oka Niezbyt często Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4) Bardzo rzadko Zaćma i jaskra

Zaburzenia serca Często Kołatanie serca Niezbyt często Tachykardia

Rzadko Zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa,

skurcze dodatkowe

Bardzo rzadko Dławica piersiowa. Wydłużenie odstępu QTc Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko Zmiany ciśnienia tętniczego

Zaburzenia układu Często Łagodne podrażnienie gardła, kaszel, chrypka

oddechowego, klatki Rzadko Skurcz oskrzelipiersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często Nudności Zaburzenia skóry i tkanki Niezbyt często Łatwe siniaczenie podskórnej

Zaburzenia mięśniowo- Niezbyt często Kurcze mięśni

szkieletowe i tkankiłącznej

Zakażenia grzybicze jamy ustnej i gardła spowodowane są osadzaniem się leku. W celu zminimalizowania ryzyka takich zakażeń należy poradzić pacjentom przepłukanie jamy ustnej wodą po każdym zastosowaniu leku w dawce podtrzymującej. Zakażenia grzybicze jamy ustnej i gardła reagują zwykle na miejscowe leczenie przeciwgrzybicze bez potrzeby przerywania stosowania wziewnego glikokortykosteroidu. Jeżeli w jamie ustnej i gardle wystąpią pleśniawki, pacjent powinien płukać jamę ustną wodą także po inhalacjach doraźnych.

Podobnie jak w przypadku innych terapii wziewnych, bardzo rzadko, u mniej niż 1 na 10 000pacjentów, wystąpić może paradoksalny skurcz oskrzeli, co objawia się nasileniem świstówoskrzelowych i duszności bezpośrednio po przyjęciu dawki leku. Paradoksalny skurcz oskrzeli reagujena krótko działające wziewne leki rozszerzające oskrzela i należy leczyć go od razu po wystąpieniu.Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Symbicort, ocenić stanpacjenta i wprowadzić leczenie alternatywne, jeśli konieczne (patrz punkt 4.4).

Mogą wystąpić objawy związane z ogólnoustrojowym działaniem wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie, gdy leki te są stosowane długotrwale i w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu glikokortykosteroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę. Może wystąpić także zwiększona wrażliwość na infekcje oraz zaburzenie zdolnościprzystosowania się do sytuacji stresowych. Działania takie prawdopodobnie zależne są od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na działanie steroidów oraz od indywidualnej wrażliwości.

Leczenie agonistami receptorów 2-adrenergicznych może powodować zwiększenie stężenia insuliny,

wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i związków ketonowych.

Dzieci

Zaleca się regularną kontrolę wzrostu dzieci otrzymujących długotrwale leczenie wziewnymiglikokortykosteroidami (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działańniepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowaniaproduktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

tel.: +48 22 49 21 301 fax.: +48 22 49 21 309 e-mail: [email protected]

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie formoterolu może prowadzić do objawów typowych dla agonistów receptorów2-adrenergicznych, takich jak: drżenia mięśni, bóle głowy, uczucie kołatania serca. Zgłaszano pojedyncze przypadki tachykardii, hiperglikemii, hipokaliemii, wydłużenia odstępu QTc, arytmii, nudności oraz wymiotów. Może być wskazane leczenie objawowe i podtrzymujące. Po podaniu dawki 90 mikrogramów formoterolu w ciągu 3 godzin u pacjentów z ostrym skurczem oskrzeli nie obserwowano problemów świadczących o zagrożeniu bezpieczeństwa.

Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet przy zastosowaniu nadmiernych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego. Budezonid stosowany długotrwale w zbyt dużych dawkach może powodować występowanie ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów, takich jakpodwyższone stężenie tych hormonów we krwi i zahamowanie czynności nadnerczy.

W razie konieczności przerwania leczenia produktem leczniczym Symbicort z powodu objawówwywołanych przedawkowaniem jego składnika, formoterolu, należy rozważyć zapewnienieodpowiedniego leczenia samym tylko glikokortykosteroidem wziewnym.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych: adrenomimetyki, środki wziewne.

Kod ATC: R03AK07

Mechanizm działania i działanie farmakodynamiczne

Produkt leczniczy Symbicort zawiera budezonid i formoterol. Budezonid i formoterol wykazują różny mechanizm działania. Podane razem wykazują działanie synergistyczne, co prowadzi do zmniejszenia liczby zaostrzeń astmy. Specyficzne właściwości budezonidu i formoterolu pozwalają na zastosowanieich połączenia zarówno w leczeniu podtrzymującym i doraźnym, jak też wyłącznie w leczeniupodtrzymującym astmy.

Budezonid

Budezonid jest glikokortykosteroidem, który po podaniu wziewnym wykazuje zależne od dawkidziałanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co skutkuje zmniejszeniem nasilenia objawówi zmniejszeniem liczby zaostrzeń astmy. Po podaniu budezonidu wziewnie obserwuje się mniejszenasilenie działań niepożądanych w porównaniu z ogólnoustrojowym podawaniem kortykosteroidów. Dokładny mechanizm działania przeciwzapalnego glikokortykosteroidów nie został poznany.

Formoterol

Formoterol jest selektywnym agonistą receptora 2-adrenergicznego, który po podaniu wziewnympowoduje szybki i długo utrzymujący się rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli u pacjentów z odwracalnąobturacją dróg oddechowych. Działanie rozszerzające oskrzela jest zależne od dawki, występujew ciągu 1 minuty do 3 minut po inhalacji i utrzymuje się co najmniej 12 godzin po inhalacjipojedynczej dawki.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Astma

Skuteczność kliniczna budezonidu i formoterolu stosowanych w leczeniu podtrzymującym Przeprowadzone badania kliniczne u dorosłych wykazały, że dodanie formoterolu do budezonidu skutkuje złagodzeniem objawów astmy, poprawą czynności płuc i zmniejszeniem liczby zaostrzeń choroby. Dwa badania kliniczne (trwające 12 tygodni) wykazały, że poprawa parametrów czynności płuc po zastosowaniu budezonidu z formoterolem była taka sama, jak po skojarzonym zastosowaniu formoterolu i budezonidu jako odrębnych leków oraz większa niż po zastosowaniu samego budezonidu. We wszystkich badanych grupach pacjenci stosowali w razie konieczności krótko działające leki z grupy agonistów receptorów 2-adrenergicznych. Nie zaobserwowano zmniejszenia skuteczności produktu leczniczego Symbicort z upływem czasu.

Przeprowadzono dwa 12-tygodniowe badania kliniczne, w których 265 dzieci w wieku od 6 do 11 latotrzymywało dawki podtrzymujące budezonidu z formoterolem [2 inhalacje po

(80 µg + 4,5 µg)/dawkę inhalacyjną dwa razy na dobę] i w razie konieczności krótko działające lekiz grupy agonistów receptorów 2-adrenergicznych. W obu badaniach wykazano poprawę czynnościpłuc i dobrą tolerancję w porównaniu ze stosowaniem równoważnej dawki budezonidu w monoterapii.

Skuteczność kliniczna budezonidu z formoterolem stosowanego w leczeniu podtrzymującymi doraźnym

W 5 badaniach klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, oceniających skutecznośći bezpieczeństwo stosowania, trwających 6 lub 12 miesięcy, wzięło łącznie udział 12 076 pacjentów (4447 z nich zostało przydzielonych losowo do grupy otrzymującej budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym). Warunkiem udziału w badaniu było występowanie u pacjenta objawów klinicznych, pomimo stosowania wziewnych glikokortykosteroidów.

Leczenie podtrzymujące i doraźne budezonidem z formoterolem powodowało statystycznie istotne i klinicznie znaczące zmniejszenie liczby ciężkich zaostrzeń we wszystkich porównaniach przeprowadzonych we wszystkich 5 badaniach. Dotyczyło to porównania produktu zawierającegobudezonid i formoterol, stosowanego w większej dawce podtrzymującej i terbutaliny stosowanejdoraźnie (badanie 735) oraz produktu zawierającego budezonid i formoterol w tej samej dawce podtrzymującej i formoterolu lub terbutaliny stosowanych doraźnie (badanie 734) (Tabela 2). W badaniu 735 czynność płuc, kontrola objawów i zużycie leków stosowanych doraźnie były podobne we wszystkich badanych grupach. W badaniu 734 objawy i zużycie leków stosowanych doraźnie były mniejsze, a czynność płuc poprawiła się w porównaniu do obu grup z zastosowaniem leczenia porównawczego. Z łącznych wyników 5 badań wynika, że pacjenci otrzymujący budezonid z formoterolem w leczeniu podtrzymującym i doraźnym, nie stosowali dawek doraźnych średnio przez 57% dni leczenia. Nie stwierdzono oznak rozwoju tolerancji wraz z upływem czasu.

Tabela 2 Podsumowanie danych o ciężkich zaostrzeniach przedstawionych w badaniach klinicznych

Numer

badania

Czas

trwania

Grupy badane n Ciężkie zaostrzeniaa

Zdarzenia Zdarzenia/

pacjento-lata

Badanie

735

Budezonid + formoterol 160 + 4,5 µg 2 x na

dobę + doraźnie

1103 125 0,23b

Numer

badania

Czas

trwania

Grupy badane n Ciężkie zaostrzeniaa

Zdarzenia Zdarzenia/

pacjento-lata

6 miesięcy Budezonid + formoterol 320 + 9 µg 2 x na dobę

+ terbutalina 0,4 mg doraźnie

1099 173 0,32

Salmeterol + flutykazon 2 x 25 + 125 µg 2 x na

dobę + terbutalina 0,4 mg doraźnie

1119 208 0,38

Badanie

734

miesięcy

Budezonid + formoterol 160 + 4,5 µg 2 x na

dobę + doraźnie

Budezonid + formoterol 160 + 4,5 µg 2 x na dobę

+ formoterol 4,5 µg doraźnie

1107 194 0,19b

1137 296 0,29

Budezonid + formoterol 160 + 4,5 µg 2 x na dobę

+ terbutalina 0,4 mg doraźnie

1138 377 0,37

a Hospitalizacja/leczenie na oddziale ratunkowym lub leczenie doustnymi glikokortykosteroidamib Zmniejszenie częstości występowania zaostrzeń jest znamienne statystycznie (wartość p <0,01) dla obu porównań

Porównywalna skuteczność i bezpieczeństwo leczenia u młodzieży i dorosłych zostały wykazane w 6 badaniach z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, obejmujących 5 badań wymienionych powyżej oraz dodatkowe badanie z wykorzystaniem większej dawki podtrzymującej wynoszącej dwie inhalacje 160 + 4,5 mikrograma dwa razy na dobę. Te oceny i porównania zostały oparte na łącznej populacji obejmującej 14385 pacjentów z astmą, z których 1847 było w wieku młodzieńczym. Liczba pacjentów z grupy młodzieży przyjmujących więcej niż 8 inhalacji w co najmniej jednym dniu w ramach terapii podtrzymującej i doraźnej budezonidem/formoterolem była niewielka, a takie stosowanie leku było rzadkie.

W kolejnych 2 badaniach z udziałem pacjentów zgłaszających się do lekarza z objawami ostrego napadu astmy, produkt leczniczy zawierający budezonid i formoterol wykazał szybkie i skuteczne działanie zmniejszające skurcz oskrzeli, zbliżone do działania salbutamolu i formoterolu.

POChP

W dwóch trwających 12 miesięcy badaniach, oceniano wpływ na czynność płuc i częstość występowania zaostrzeń choroby (definiowanych jako okresy stosowania steroidów doustnych i (lub) konieczność stosowania antybiotyków i (lub) leczenie szpitalne) u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią POChP. Kryterium włączenia do obu badań była wartość FEV1 przed podaniem lekurozszerzającego oskrzela wynosząca <50% wartości należnej.

Mediana wartości FEV1 przy włączeniu do badania wynosiła 42% wartości należnej (po podaniu leku rozszerzającego oskrzela).

Średnia liczba zaostrzeń na rok (zgodnie z definicją podaną powyżej) była istotnie mniejsza w grupieprzyjmującej budezonid i formoterol w porównaniu z grupą przyjmującą jedynie formoterol lubplacebo (średnia liczba zaostrzeń wynosiła 1,4 w porównaniu z 1,8-1,9 w grupie przyjmującej placebolub formoterol). Średnia liczba dni przyjmowania doustnych kortykosteroidów w przeliczeniu na1 pacjenta podczas 12 miesięcy badania była nieznacznie zmniejszona w grupie przyjmującejbudezonid i formoterol (7-8 dni/pacjenta/rok w porównaniu z 11-12 dni w grupie przyjmującejplacebo i 9-12 dni w grupie przyjmującej formoterol). Nie wykazano wyższości produktuzawierającego budezonid i formoterol w porównaniu do leczenia samym tylko formoterolemw zakresie zmiany parametrów czynności płuc, takich jak wartość FEV1.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Połączenie stałych dawek budezonidu i formoterolu i odpowiadające mu produkty zawierające pojedyncze substancje lecznicze są biorównoważne w zakresie ogólnoustrojowej ekspozycji na budezonid i formoterol. Pomimo to, po zastosowaniu złożonego produktu leczniczego zaobserwowano nieco większe zahamowanie wytwarzania kortyzolu niż po jednoczesnym podaniu produktów leczniczych zawierających pojedyncze substancje lecznicze. Uważa się, że różnica ta nie ma wpływu na bezpieczeństwo kliniczne pacjenta.

Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych między budezonidem a formoterolem.

Parametry farmakokinetyczne dla odnośnych substancji, były porównywalne po podaniu budezonidu oraz formoterolu w postaci produktów pojedynczych oraz po podaniu w postaci produktu złożonego. W odniesieniu do budezonidu po zastosowaniu produktu złożonego następujące parametry farmakokinetyczne miały wartości nieznacznie większe: AUC (powierzchnia pola pod krzywą), szybkość wchłaniania oraz maksymalne stężenie w osoczu. W przypadku formoterolu maksymalne stężenie w osoczu było podobne po podaniu pojedynczego leku oraz po podaniu produktu złożonego. Po podaniu wziewnym budezonid jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 30 minut. W badaniach klinicznych po inhalacji z użyciem inhalatora proszkowego średnia depozycja budezonidu w płucach wynosiła od 32 do 44% dostarczonej dawki. Biodostępność ogólnoustrojowa wynosi około 49% dostarczonej dawki. U dzieci w wieku 6-16 lat depozycja w płucach zmniejsza się w tym samym stopniu, co u pacjentów dorosłych po podaniu takiej samej dawki. Nie określono uzyskanego stężenia w osoczu.

Formoterol po podaniu wziewnym jest szybko wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 10 minut po inhalacji. W badaniach klinicznych średnia depozycja formoterolu w płucach po inhalacji za pomocą inhalatora proszkowego wynosiła od 28% do 49% dostarczonej dawki, a jegobiodostępność ogólnoustrojowa wynosi około 61% dostarczonej dawki.

Dystrybucja i metabolizm

Formoterol wiąże się z białkami osocza w około 50%, a budezonid w około 90%. Objętość dystrybucji wynosi około 4 l/kg dla formoterolu i 3 l/kg dla budezonidu. Formoterol jest unieczynniany w procesie sprzęgania (powstają czynne O-demetylowane i deformylowane metabolity, które są obserwowane głównie w nieczynnej postaci sprzężonej). Budezonid w znacznym stopniu (około 90%) podlega biotransformacji podczas pierwszego przejścia przez wątrobę, do metabolitów o małej aktywności glikokortykosteroidowej. Aktywność glikokortykosteroidowa głównych metabolitów (6-hydroksybudezonidu i 16-hydroksyprednizolonu) wynosi mniej niż 1% aktywności budezonidu. Nie obserwowano jakichkolwiek reakcji metabolicznych czy też jakichkolwiek reakcji wypierania pomiędzy formoterolem a budezonidem.

Eliminacja

Większa część dawki formoterolu jest metabolizowana w wątrobie, a następnie wydalana przez nerki.Po inhalacji, od 8 do 13% dostarczonej dawki formoterolu jest wydalane w postaci niezmienionejz moczem. Formoterol ma duży klirens ogólnoustrojowy wynoszący około 1,4 l/min, a okrespółtrwania w fazie eliminacji wynosi średnio 17 godzin.

Głównym izoenzymem biorącym udział w metabolizmie budezonidu jest CYP3A4. Metabolitybudezonidu są wydalane z moczem w postaci niezmienionej lub sprzężonej. Tylko nieistotna ilośćbudezonidu wykrywana jest w postaci niezmienionej w moczu. Budezonid charakteryzuje się dużymklirensem ogólnoustrojowym, wynoszącym około 1,2 l/min, a okres półtrwania w fazie eliminacjiw osoczu po podaniu dożylnym wynosi średnio 4 godziny.

Farmakokinetyka budezonidu i formoterolu u pacjentów z niewydolnością nerek jest nieznana.Ekspozycja na budezonid i formoterol może być zwiększona u pacjentów z chorobami wątroby.

Liniowość lub nieliniowość

Ekspozycja ogólnoustrojowa na budezonid i formoterol wykazuje liniową zależność z zastosowanądawką.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Obserwowane w badaniach na zwierzętach objawy toksyczności budezonidu i formoterolu,podawanych w skojarzeniu lub oddzielnie, były związane ze zwiększeniem aktywnościfarmakologicznej.

Badania wpływu na rozrodczość zwierząt wykazały, że kortykosteroidy, takie jak budezonid, mogą powodować wady rozwojowe (rozszczep podniebienia, zniekształcenia układu kostnego). Wyników badań na zwierzętach nie można jednak odnieść do ludzi, gdy lek jest stosowany w zalecanychdawkach. Badania wpływu formoterolu na rozrodczość zwierząt wykazują nieznaczne zmniejszeniepłodności u samców szczurów przy większej ekspozycji ogólnoustrojowej oraz mniejszą liczbęimplantacji zarodków, jak również zmniejszenie przeżywalności okołoporodowej płodówi zmniejszenie masy urodzeniowej przy znacznie większych ekspozycjach ogólnoustrojowych niż teosiągane podczas stosowania klinicznego. Jednakże, nie wydaje się, aby wyniki tych doświadczeń na zwierzętach miały znaczenie dla ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna (zawiera białka mleka).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Symbicort Turbuhaler jest wielodawkowym inhalatorem proszkowym napędzanym powietrzemwdychanym. Inhalator jest biały i ma czerwone pokrętło. Inhalator jest wykonany z różnych tworzywsztucznych (różnych rodzajów plastiku) (PP, PC, HDPE, LDPE, LLDPE, PBT). W opakowaniachzewnętrznych znajduje się 1 inhalator zawierający po 30 dawek lub 1, 2, 3, 10 lub 18 inhalatorówzawierających po 60 lub 120 dawek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodniez lokalnymi przepisami.